Ogłoszenia Duszpasterskie
OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE NA XV NIEDZIELĘ ZWYKŁĄ .
- Pełnia lata, wakacji, urlopów. Bywa, że zapatrzeni w siebie, nie dostrzegamy tych, którzy pozostali na uboczu, którzy może w szczególny sposób potrzebują naszej pomocy. Nie wszyscy mają radosne wakacje. Popatrzmy, ile dzieci z biednych rodzin, często dotkniętych bezrobociem, rozbitych patologicznie, nie pojechało na wakacyjny wypoczynek ? Ilu ludzi jest dotkniętych kataklizmem powodzi, burz
i nawałnic ? Pamiętajmy też o wielkim trudzie rolników podczas żniw, że każda kromka chleba to pot i wiele godzin ludzkiej pracy. Szanujmy to i nie przestawajmy im życzyć : Szczęść Boże ! - W „Gościu Niedzielnym” dzisiaj między innymi:
– czy miłość narzeczonych jest konieczna do zawarcia małżeństwa i czy jej brak może być podstawą do jego unieważnienia?
– 150 lat temu papież powierzył Kościół opiece świętego Józefa, dzisiaj Kościół
w Polsce chce zrobić to samo;
– sanktuarium maryjne w Charłupi, kolejny przystanek na trasie wakacyjnego cyklu „Nie ma jak u Mamy”. - Zapraszam do uczestnictwa w naszych cotygodniowych nabożeństwach:
– wtorek – Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy
– czwartek – adoracja Najświętszego Sakramentu
– piątek – Koronka do Miłosierdzia Bożego. - Z inicjatywy Duszpasterstwa Służby Zdrowia i Chorych w naszej ojczyźnie odbywa się peregrynacja relikwii błogosławionej pielęgniarki Heleny Chrzanowskiej. Obecnie relikwie nawiedzają placówki medyczne naszej diecezji. Od wtorku do czwartku, czyli od 14 do 16 lipca, będziemy gościć relikwie błogosławionej w naszej parafii – Hospicjum imienia Świętego Franciszka z Asyżu. Serdecznie zapraszam personel medyczny, szczególnie pielęgniarki, położne i opiekunki medyczne, na Eucharystię w środę o godzinie 19.00, która zostanie odprawiona w ich intencji.
Na parafialnej stronie internetowej i tablicy ogłoszeń duszpasterskich zamieszczony jest krótki życiorys Błogosławionej. - W tym tygodniu patronować nam będą:
– poniedziałek – wspomnienie świętych pustelników Andrzeja Świerada
i Benedykta. Andrzej urodził się pod koniec X wieku i praktykował umartwienia. Został benedyktyńskim mnichem w Nitrze, na pograniczu królestw Węgier i Polski. Całymi dniami pracował ciężko przy karczowaniu puszczy i trwał w modlitewnym skupieniu. Wycieńczony zmarł w wyniku infekcji w wieku około 50 lat. Jego uczeń, Benedykt, kontynuował dzieło mistrza. Został zabity przez bandytów
w swojej pustelni.
– wtorek – wspomnienie świętego Henryka. Panował w X wieku jako cesarz Niemiec. Dbał o rozwój, także duchowy, poddanych. Bogactw, które posiadał, nie zachowywał dla siebie, lecz sprawiał, by były użyteczne także dla innych. Dbał
o to, by stolice biskupie były obsadzane najgodniejszymi pasterzami, fundował klasztory. Zmarł w 1024 roku, nie pozostawiając po sobie potomka. Przypisywano to ślubowi czystości, jaki miał złożyć Panu Bogu ze swoją małżonką.
– środa – wspomnienie świętego Bonawentury, biskupa i doktora Kościoła. Żył
w XIII wieku. Po studiach w Paryżu wstąpił do zakonu franciszkańskiego. Początkowo pracował jako wykładowca teologii, a następnie został przełożonym generalnym zakonu. Łączył aktywność w życiu publicznym
z głębokim życiem wewnętrznym i pracą naukową. Został mianowany kardynałem biskupem Albano. Brał udział w pracach soboru w Lyonie w 1274 roku. W XVI wieku został ogłoszony doktorem Kościoła i otrzymał zaszczytne miano jednego z najwybitniejszych teologów epoki średniowiecza. Jest patronem matek oczekujących potomstwa, dzieci i teologów.
– czwartek – wspomnienie NMP z Góry Karmel. To wspomnienie związane jest
z osobą św. Szymona Stocka, karmelity, który w obliczu niebezpieczeństwa grożącego jego zakonowi błagał Matkę Bożą o pomoc. 16 lipca 1251 r. św. Szymon ujrzał Maryję w otoczeniu aniołów, która powiedziała do niego: „Przyjmij, najmilszy synu, szkaplerz twego zakonu jako znak mego braterstwa, przywilej dla ciebie i wszystkich karmelitów. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego”.
Z biegiem czasu do łask obiecanych przez Maryję dołączono tzw. przywilej sobotni, a po szkaplerz zaczęły sięgać rzesze czcicieli Maryi. Papież Pius XII, odwołując się do wielowiekowej tradycji noszenia szkaplerza karmelitańskiego, powiedział: „Nie omieszka zapewne najczulsza Matka sprawić, aby Jej dzieci, oczyszczając się z win w czyśćcu, jak najszybciej za Jej przyczyną u Boga dostały się do niebieskiej Ojczyzny”.
– sobota– wspomnienie świętego Szymona z Lipnicy, prezbitera. Choć miłował zacisze swojej celi, gdy wychodził do ludzi, okazywał się kapłanem charyzmatycznym i pełnym duszpasterskiego entuzjazmu. Kiedy w 1482 roku wybuchła w Polsce epidemia dżumy, jako oddany sługa Chrystusa nie chronił się swojej celi, lecz był w samym sercu wydarzeń, posługując najbardziej potrzebującym, aby nie odchodzili z tego świata bez Komunii świętej. Szymon pozostaje dla nas wzorem pracowitości oraz odpowiedzialnego podejścia do obowiązków dnia codziennego.
5. Słowo Boże może nas przemieniać, ale człowiek musi się na nie otwierać i chcieć je przyjąć. Cierpliwość oraz ufność pozwalają oglądać owoce współpracy z Panem Bogiem.
Ks. Marek Kowalewski, proboszcz
SZCZECINEK , DNIA 12 LIPCA 2020 ROKU .
ŻYCIORYS BŁOGOSŁAWIONEJ – HANNA HELENA CHRZANOWSKA
Urodziła się 7 października 1902 roku w Warszawie. Była córką polonisty, znanego profesora literatury prof. Ignacego Chrzanowskiego h. Korab i Wandy Szlenkier z rodziny zamożnych przemysłowców, wyznania ewangelicko-augsburskiego. W 1910 r. rodzina Hanny przeniosła się do Krakowa. Tam Hanna po maturze przeszła krótki kurs pielęgniarski, aby nieść pomoc ofiarom wojny polsko – bolszewickiej. W grudniu 1920 r. rozpoczęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jednak przerwała je, by wstąpić do nowo otwartej Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa. Po jej ukończeniu w 1924 r. wyjechała na stypendia do Francji i Belgii, gdzie pogłębiała swą wiedzę w zakresie pielęgniarstwa społecznego. Pracowała m.in. jako instruktorka w Uniwersyteckiej Szkole Pielęgniarek i Higienistek w Krakowie, redagowała też miesięcznik „Pielęgniarka Polska” – pierwsze w Polsce czasopismo zawodowe dla pielęgniarek. Uczestnicząc w pracach Polskiego Stowarzyszenia Pielęgniarek Zawodowych, brała czynny udział
w przygotowaniu, uchwalonej przez Sejm w 1935 r. „Ustawy o pielęgniarstwie”. Hanna Chrzanowska przyczyniła się również w znacznym stopniu do powołania w 1937 r. Katolickiego Związku Pielęgniarek Polskich. Podczas wojny Hanna wróciła do Krakowa
i zgłosiła się na ochotnika do pracy w Polskim Komitecie Opiekuńczym, opiekując się uchodźcami, więźniami i przesiedlonymi. Szczególną troską otaczała osierocone dzieci,
w tym dzieci żydowskie, poszukując dla nich rodzin zastępczych i bezpiecznych miejsc pobytu. Po wojnie Hanna Chrzanowska rozpoczęła pracę w Uniwersyteckiej Szkole Pielęgniarsko – Położniczej jako kierowniczka działu pielęgniarstwa społecznego. Po powrocie ze stypendium w USA, zaczęła organizować w Polsce pielęgniarstwo przyszpitalne i domowe. Przez wiele lat wykładała metodykę pielęgniarstwa otwartego
w Szkole Instruktorek Pielęgniarstwa w Warszawie. W 1957 r. Hanna Chrzanowska objęła funkcję dyrektorki Szkoły Pielęgniarstwa Psychiatrycznego w Kobierzynie, a w rok później, po niespodziewanej likwidacji tej placówki, przeszła na wcześniejszą emeryturę. Nadal jednak pozostała obecna w życiu środowiska pielęgniarskiego, m.in. opracowała podręcznik „Pielęgniarstwo w otwartej opiece zdrowotnej” oraz publikowała fachowe artykuły na łamach czasopism pielęgniarskich. Pełniąc wiele znaczących funkcji
w strukturach szkolnych oraz innych instytucjach środowiska pielęgniarskiego, Hanna Chrzanowska nie ukrywała swoich przekonań religijnych oraz przywiązania do wartości chrześcijańskich. Dzięki jej staraniom upowszechnił się m.in. zwyczaj odprawiania Mszy św. w domu chorego oraz odwiedzin chorych w ramach wizytacji duszpasterskich. Wiele uwagi Hanna Chrzanowska poświęcała też środowisku pielęgniarskiemu, troszcząc się
o duchowy i etyczny poziom pielęgniarek położnych, organizując dla nich okresowe konferencje i doroczne rekolekcje. oraz rozpowszechniając „Rachunek sumienia pielęgniarki”. Na wszystkich polach pracy z chorymi, Hanna Chrzanowska współpracowała ściśle z kard. Karolem Wojtyłą. Na jego wniosek, Ojciec św: Paweł VI odznacza ją medalem „Pro Ecclesia et Pontilice”. Hanna Chrzanowska umarła
w Krakowie 29 kwietnia 1973 roku. Uroczystościom pogrzebowym na Cmentarzu Rakowickim przewodniczył kard. Karol Wojtyła. W homilii pogrzebowej powiedział m.in. „Dziękujemy Ci Pani Hanno, że byłaś wśród nas (…) jakimś wcieleniem Chrystusowych błogosławieństw z Kazania na Górze, zwłaszcza tego, które mówi: błogosławieni miłosierni”. Myśl o podjęciu starań o jej beatyfikację zrodziły się
w środowisku krakowskich pielęgniarek. W 1995 r. pielęgniarki skupione w Katolickim Stowarzyszeniu Pielęgniarek i Położnych, zwróciły się z prośbą do kard. F. Macharskiego o wszczęcie procesu beatyfikacyjnego. Kardynał dokonał uroczystego otwarcia procesu
3 listopada 1998 r. Proces beatyfikacyjny Służebnicy Bożej został zamknięty na szczeblu diecezjalnym 30 grudnia 2002 r. Następnie dokumenty procesowe przekazane zostały do Kongregacji ds. Świętych przy Stolicy Apostolskiej.
CUD ZA WSTAWIENNICTWEM SŁUGI BOŻEJ HELENY CHRZANOWSKIEJ
Dotyczył on 66 letniej kobiety, która w skutek pęknięcia naczyniaka doznała masowego wylewu krwi do mózgu, niedowładu kończyn oraz zawału. Jej stan lekarze określili jako bardzo ciężki, nie pozostawiając żadnej nadziei na przeżycie. Stowarzyszenie Katolickich Pielęgniarek rozpoczęło modlitwę za wstawiennictwem Sługi Bożej Hanny Chrzanowskiej. Chora została uzdrowiona: obudziła się, niedowład kończy minął
i powróciła sprawność umysłowa. Kobieta wyznała także, że podczas śpiączki przyśniła jej się Chrzanowska i powiedziała, że wszystko będzie dobrze. Zmarła w 2011 roku
z powodu chłoniaka.