Ogłoszenia duszpasterskie

OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE NA XXVIII NIEDZIELĘ ZWYKŁĄ .

6. Zapraszam jeszcze dzisiaj na nabożeństwo różańcowe, które zostanie odprawione o godzinie 16.15, a w dni powszednie bezpośrednio po Eucharystii sprawowanej o godzinie 18.00.
7. W „Gościu Niedzielnym” dzisiaj warto zwrócić szczególną uwagę na tekst będący odpowiedzią na akcję, której celem jest przekonanie uczniów i rodziców do rezygnowanie z lekcji religii.
8. W piątek Dzień Edukacji Narodowej. Wszystkim nauczycielom, wychowawcom, pedagogom, katechetom i pracownikom oświaty z okazji ich święta życzymy wiele satysfakcji z pracy, szacunku rodziców i uczniów oraz wiele Bożego błogosławieństwa w ich trudnym posługiwaniu.
9. W piątek o godzinie 16.30 odbędzie się spotkanie duszpasterskie z młodzieżą przygotowującą się do sakramentu bierzmowania.
10. W sobotę, 15 października, odbędzie się piętnasty pogrzeb dzieci utraconych. Msza św. w intencji rodziców po stracie dziecka sprawowana będzie o godzinie 12.00 w kościele mariackim. Następnie o godzinie 13.00 uroczystości pogrzebowe na cmentarzu komunalnym. Pochówek ma charakter ekumeniczny. W grobowcu pochowano już prochy 278 dzieci. Rocznie w szczecineckim szpitalu dochodzi do około 150 poronień. Tego dnia obchodzony jest Światowy Dzień Dziecka Utraconego. W parafii mariackiej
    o godzinie 18.00 będzie sprawowana Eucharystia w intencji rodziców po starcie dziecka, a po niej konferencja „Co dalej z moim utraconym dzieckiem”, którą wygłosi ks. dr Jacek Lewiński, proboszcz parafii.
11. W sobotę o godzinie 10.00 w koszalińskiej katedrze biskup Edward Dajczak będzie przewodniczył Mszy Świętej na zakończenie II Synodu Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej. Poprzedzi ją podpisanie uchwał synodalnych. Zapraszamy do udziału w tej uroczystości wszystkich, a szczególnie członków parafialnego zespołu synodalnego.
12. Za tydzień przypadać będzie 44 rocznica wyboru Karola Kardynała Wojtyły na Jana Pawła II, na Stolicę Piotrową. Decyzją Polskiego Parlamentu dzień 16 października jest Dniem Papieża Jana Pawła II. Nie ulega wątpliwości, że ten pontyfikat zmienił bieg dziejów świata. Panu Bogu dziękujmy za posługą Papieża – Polaka, za jego trwającą  w nas katechezę. Prośmy o jego wstawiennictwo, byśmy w wytyczonej przez niego drodze wytrwali.
13. Również w niedzielę przypadać będzie piętnasta już rocznica powołania do Domu Ojca, który jest w Niebie świętej pamięci księdza kardynała nominata Ignacego Jeża, pierwszego ordynariusza diecezji koszalińsko – kołobrzeskiej. Wypraszajmy
    u Bożej Opatrzności, by za swoją posługę wśród nas Pan Bóg wprowadził go do społeczności świętych i błogosławionych.
14. W przyszłą niedzielę dwudziesty drugi w naszej Ojczyźnie przeżywamy Dzień Papieski, którego hasłem są słowa BLASK PRAWDY!, poświęcony świętemu Janowi Pawłowi II. Tradycyjnie po Mszy Świętej sprawowanej o godzinie 17.00 wyruszymy
    z modlitwą różańcową w intencji pokoju na świecie w procesji na Szlak Testamentu Jana Pawła II.
    Dla ludzi starszych i chorych będzie prowadzony różaniec w kościele.
    Po Mszach Świętych, jak co roku, do skarbony przy głównym wejściu do naszej świątyni będziemy mogli złożyć ofiarę na rzecz Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia, która wspiera ubogą, ale zdolną młodzież w naszej Ojczyźnie.
15. W liturgii Kościoła świętego w tym tygodniu przypadać będzie :
    – poniedziałek – wspomnienie męczenników Dionizego, biskupa, i towarzyszy. Są oni wzorem chrześcijańskiego męstwa
    i wierności Chrystusowi. Żyli w III wieku. Dionizy, pierwszy biskup Paryża i apostoł Francji, i jego towarzysze. Wyróżniała ich wielka gorliwość w głoszeniu Ewangelii i autentyczność życia chrześcijańskiego, co przekonywało wielu pogan do wiary w jedynego Boga. Za swoją misyjną działalność zostali skazani na śmierć przez ścięcie mieczem na wzgórzu Montmarte, gdzie obecnie znajduje się bazylika Sacre Coeur.
    – wtorek – wspomnienie świętego Jana XXIII, papieża. Od zawsze chciał zostać księdzem, służąc Panu Bogu wśród zwykłych ludzi. Dziecięce marzenia kardynał Angelo Giuseppe Roncalligo (1881-1963) przerosło jego najśmielsze oczekiwania: w 1958 roku został wybrany na papieża, przyjmując imię Jana XXIII. Krótki, zaledwie pięcioletni, pontyfikat zapoczątkowała przełomowe wprost zmiany w Kościele. Nikt nie spodziewał się, że to właśnie on zwoła sobór powszechny i wprowadzi Kościół katolicki
    w nową epokę jego dziejów. Był człowiekiem pełnym osobistego uroku, promieniował ewangeliczną dobrocią i Bożym pokojem.
    Z „Dziennika duszy”, który po sobie pozostawił, wyłania się obraz chrześcijanina zakochanego w Bogu, obdarzającego przyjaźnią wszystkich ludzi, bez względu na poglądy czy wiarę.
    – środa – wspomnienie błogosławionego Jana Beyzyma, prezbitera. Miał blisko 50 lat gdy na przełomie XIX i XX wieku wyjeżdżał na Madagaskar jako misjonarz trędowatych, jego ojczyzna, Polska, była jeszcze pod zaborami. Dzięki gorliwej pracy tego misjonarza duchowa i materialna sytuacja trędowatych uległa znacznej poprawie, bo z „wdowich groszy” – zwykle niewielkich ofiar swoich rodaków – wybudował nowoczesny szpital. Gdy włączy się wielka miłość, nawet niewielkie środki materialne pozwolą zbudować wielkie dobro.
    – czwartek – wspomnienie błogosławionego Honorata Koźmińskiego, prezbitera. Żył w XIX i na początku XX wieku, gdy Polska była pozbawiona niepodległości. Należał do zakonu kapucynów. Gdy wskutek decyzji zaborców zostały skasowane katolickie klasztory, on zaczął zakładać skryte, bezhabitowe zgromadzenia zakonne, które poprzez działalność religijną
    i charytatywną ożywiały polskiego ducha w czasach niewoli.
    – piątek – wspomnienie świętej Małgorzaty Marii Alacogoue, dziewicy. Skromna francuska zakonnica, żyjąca w XVII wieku. Na podstawie jej wizji rozwinął się kult Najświętszego Serca Pana Jezusa. Istotnym elementem tego kultu jest wynagradzanie Bogu za grzechy i zniewagi, jakich doznaje od strony ludzi.
    – sobota – wspomnienie świętej Teresy od Jezusa, dziewicy i doktora Kościoła. Żyła w XVI wieku w Hiszpanii. Była karmelitanką, oddaną modlitwie, którą Pan Bóg obdarzył przyjaźnią i mistycznymi darami. W swoich dziełach opisała bliską relację z Panem Bogiem, postrzegając ją jako zażyłość między przyjaciółmi. Życie modlitwy przekładało się w jej codziennym życiu na skuteczność w działaniach, które zaowocowało reformą zakony karmelitańskiego.
16. Jednym z tegorocznych wydarzeń wpisujących się w zorganizowane w Szczecinku po raz jedenasty Dni Kultury Chrześcijańskiej jest projekcja filmu „Johnny” o księdzu Janie Kaczkowskim. W kinie „Wolność” będzie można oglądać już od piątku.
17. Świadomi wielkości i cierpliwej łaskawości naszego Boga przekazujmy innym prawdę otrzymaną od Chrystusa w Jego świętym Kościele, aby służyła zbawieniu wszystkich, którzy z wiarą zechcą przyjąć Boże objawienie.

Ks. Marek Kowalewski, proboszcz

SZCZECINEK , DNIA 09 PAŹDZIERNIKA 2022  ROKU.

 BLASK PRAWDY

List pasterski Episkopatu Polski

zapowiadający ogólnopolskie obchody XXII Dnia Papieskiego

Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!

Dziesięciu trędowatych, którzy spotkali Jezusa na pograniczu Samarii i Galilei doświadczyło cudu uzdrowienia tylko z uwagi na posłuszeństwo słowom Jezusa (por. Łk 17,14). Podobnie było w przypadku Syryjczyka Naamana, który realizując nakaz proroka Elizeusza siedmiokrotnie zanurzył się w rzece Jordan (por. 2 Krl, 5,14). W ten sposób Pan Bóg w swoim Słowie ukazuje istotę aktu wiary, która wyraża się nie tylko w intelektualnej znajomość prawdy objawionej, ale przede wszystkim w dokonywaniu w jej świetle codziennych wyborów. Wiara [bowiem] to decyzja, która prowadzi do (…) zaufania i zawierzenia Chrystusowi i pozwala nam żyć tak, jak On żył (VS, 88).

Przeżywając już za tydzień, w niedzielę 16 października, XXII Dzień Papieski, pod hasłem Blask prawdy, chcemy wrócić do orędzia, które św. Jan Paweł II zawarł w Veritatis spelndor. Celem encykliki, której polskie tłumaczenie tytułu brzmi Blask prawdy, jest przypomnienie fundamentów moralności chrześcijańskiej. Pomimo prób jej zniekształcania lub podważania jest ona nadal dobrą propozycją, która może uczynić życie człowieka szczęśliwym.

1. Kryzys pojęcia prawdy

Współcześnie coraz częściej kwestionuje się istnienie prawa naturalnego, zapisanego w duszy człowieka. Podważa się również powszechność i niezmienność jego nakazów. Dramatyczność obecnej sytuacji – jak wskazywał św. Jan Paweł II – w której wydają się zanikać podstawowe wartości moralne, w znacznej mierze uzależniona jest od utraty poczucia grzechu (Katecheza. 25 sierpnia 1999 r. Rzym). Człowiek ulega bowiem pokusie, że może zająć miejsce Boga i sam określać co jest dobre, a co złe (por. Rdz 3,4). W efekcie prawdę uzależnia się od woli większości, grup interesów, okoliczności, kontekstów kultury, mody oraz indywidulanych osądów poszczególnych ludzi. Wtedy każde zachowanie jest uznawane za normę postępowania, a wszystkie poglądy są ze sobą równe.

Gdy coraz trudniej odróżnić prawdę od fałszu, zatarciu ulegają także granice między faktem a opinią, reklamą a zmyślnym kłamstwem. Podczas korzystania z Internetu nieustannie towarzyszą nam algorytmy. Dobierają one wyszukiwane i przeglądane przez nas treści tak aby były jak najbardziej dostosowane do naszych zainteresowań i oczekiwań. To jednak utrudnia konfrontację z alternatywnymi opiniami, a w efekcie dotarcie do obiektywnej prawdy. Użytkownicy mediów społecznościowych często nie kierują się już chęcią autentycznej prezentacji siebie, ale przygotowywane materiały dostosowują do oczekiwań odbiorców. W pogoni za popularnością, przekraczają granice moralności, dobrego smaku czy prywatności. W przestrzeni medialnej mamy coraz częściej do czynienia z tzw. faktami alternatywnymi (ang. fake news). Konsekwencją  tego jest spadek zaufania do wszelkich publikowanych treści. W erze postprawdy nie tylko mamy prawdę i kłamstwo, lecz także pojawia się trzecia kategoria niejednoznacznych stwierdzeń tj. mijanie się z prawdą, przesada, koloryzowanie rzeczywistości.

W świecie, w którym zanika umiejętność rozróżniania prawdy od kłamstwa kultura zamyka się także na sens oraz wartość człowieczeństwa. Wypaczeniu ulegają takie pojęcia jak miłość, wolność, wspólnota a także samo określenie osoby ludzkiej i jej praw. Żyjemy w czasach w których osoby stają się przedmiotem użycia, podobnie jak używa się rzeczy (GS, 13). Tragicznym potwierdzeniem tego procesu jest aborcja, którą ukazuje się jako „prawo wyboru” małżonków, a zwłaszcza kobiety. Dzieci traktowane są jako przeszkoda w rozwoju rodziców, a rodzina staje się instytucją ograniczającą wolność swoich członków. Procesy te uderzają w filary cywilizacji i kwestionują dziedzictwo kultury chrześcijańskiej.

1. Nierozerwalny związek pomiędzy prawdą, dobrem i wolnością

Odnowa życia moralnego może dokonać się jedynie poprzez ukazanie prawdziwego oblicza wiary chrześcijańskiej, która nie jest zbiorem tez wymagających przyjęcia i zatwierdzenia przez rozum. Jest natomiast poznaniem Chrystusa (VS, 88). Dlatego tak ważna dla Kościoła i świata jest Encyklika o „blasku prawdy” (Veritas splendor). Jedynie blask Prawdy, którą jest Jezus, może oświecić umysł tak, by człowiek mógł odkryć sens swojego życia i powołania oraz odróżnić dobro od zła.

Fundamentem moralności chrześcijańskiej jest naśladowanie Chrystusa. Jego słowa, czyny i przykazania tworzą moralną regułę życia chrześcijańskiego. Człowiek jednak nie potrafi o własnych siłach iść za Chrystusa. Staje się to możliwe dzięki otwartości na dar Ducha Świętego. Owocem Jego działania jest nowe serce (por. Ez 36,26), które pozwala odkryć człowiekowi Prawo Boże już nie jako przymus, ciężar i ograniczenie wolności, ale jako dobro, które chroni go przed niewolą grzechu. Prawda, którą przynosi Chrystus staje się tym samym mocą, która wyzwala człowieka. W ten sposób odkrywa on, że wolność człowieka i Boże prawo nie są ze sobą sprzeczne, ale przeciwnie – wzajemnie się do siebie odwołują (VS, 17).     Istota wolności, wyraża się bowiem w darze z siebie w służbie Bogu i ludziom. Zdając sobie sprawę z wysokich standardów tego zadania, jak i ze słabości ludzkiej kondycji, Kościół oferuje człowiekowi Boże miłosierdzie, które pozwala mu przezwyciężać jego słabości.

Harmonia między wolnością a prawdą wymaga niekiedy ofiar i trzeba za nią płacić wysoką cenę. W określonych sytuacjach przestrzeganie prawa Bożego bywa trudne, nigdy jednak nie jest niemożliwe. Potwierdza to Kościół wynosząc do chwały ołtarzy licznych świętych, którzy słowem i czynem świadczyli o prawdzie moralnej aż do męczeństwa, woleli umrzeć niż popełnić grzech. Także każdy z nas jest powołany do  składania takiego świadectwa wierze, nawet za cenę cierpień i ofiar.

III. Formacja sumienia

            Przestrzenią dialogu prawdy i wolności w każdym człowieku jest sumienie. To tu dokonuje się osąd praktyczny, czyli co należy czynić, a czego unikać. Sumienie nie jest jednak wolne od niebezpieczeństwa błędu. Dlatego kluczowym zadaniem duszpasterzy i wychowawców, ale także każdego wierzącego jest troska o formację sumienia. Tylko bowiem uformowane sumienie pozwala człowiekowi dostosowywać się do obiektywnych norm moralności i uniknąć ślepej samowoli w podejmowaniu decyzji (por. KDK 16). Szczególną rolę pełni tu Kościół i jego Magisterium, który jest nauczycielem prawdy i ciąży na nim obowiązek, aby głosił i autentycznie nauczał Prawdy, którą jest Chrystus, a zarazem powagą swoją wyjaśniał i potwierdzał zasady porządku moralnego, wynikające z samej natury ludzkiej (VS, 64). W tym zadaniu nieodzowną pomoc stanowi wielkie dzieło pontyfikatu św. Jana Pawła II, jakim jest Katechizm Kościoła Katolickiego. Pozostaje on bowiem punktem odniesienia w naszych codziennych wyborach i ocenach rzeczywistości.

Misję formacji sumień Kościół realizuje także poprzez regularną katechezę dzieci, młodzieży i dorosłych, formację w ruchach i stowarzyszeniach, a także coraz częściej w mediach społecznościowych, m.in. w formie odpowiedzi na stawiane pytania. Kluczowa jest praca spowiedników i kierowników duchowych, którzy poprzez rozmowy, pouczenia, a przede wszystkim poprzez sprawowanie sakramentów kształtują ludzkie sumienia. W tym miejscu zachęcamy do osobistej formacji wszystkich wierzących, która dokonuje się poprzez codzienną praktykę modlitwy rachunkiem sumienia i częstą spowiedź.

1. „Żywy pomnik” św. Jana Pawła II

Formacją sumień młodych ludzi zajmuje się również Fundacja „Dzieło Nowego Tysiąclecia”. Wspólnota stypendystów-studentów w Toruniu – wspomina absolwentka programu stypendialnego Magdalena – była dla mnie oparciem i duchowym domem, do którego lubię wracać. Świadomość, że w tym samym mieście żyją osoby, które kierują się podobnymi wartościami i potrafią zrozumieć moje wątpliwości lub wspólnie poszukiwać odpowiedzi na nurtujące pytania, była bardzo budująca w czasie studiów. Fundacja co roku swoją opieką obejmuje blisko dwa tysiące zdolnych uczniów i studentów z niezamożnych rodzin, z wiosek i małych miejscowości całej Polski, a w ostatnim czasie także z Ukrainy.

W przyszłą niedzielę, podczas kwesty przy kościołach i w miejscach publicznych, będziemy mogli wesprzeć materialnie budowany przez nas wszystkich od 22 lat „żywy pomnik” św. Jana Pawła II. Dziś, w obliczu trudności finansowych wielu rodzin, przez składane ofiary mamy szansę podtrzymać, a niejednokrotnie przywrócić nadzieję w sercach młodych ludzi na lepszą przyszłość i realizację ich edukacyjnych aspiracji dla dobra Kościoła i Ojczyzny. Niech udzielone w ten sposób wsparcie, nawet w obliczu osobistych trudności i niedostatków, będzie wyrazem naszej solidarności i wyobraźni miłosierdzia.

Na czas owocnego przeżywania XXII Dnia Papieskiego udzielamy wszystkim pasterskiego błogosławieństwa.

Podpisali: Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi

obecni na 392. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski,

Zakopane, 6-7 czerwca 2022 r.