Ogłoszenia duszpasterskie
OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE NA ŚWIĘTO OFIAROWANIA PAŃSKIEGO.
- Zachęcam do nabycia i lektury Gościa Niedzielnego, w którym autorzy doradzają jak rozpoznać i rozwinąć powołanie.
- Zapraszam do uczestnictwa w naszych cotygodniowych nabożeństwach:
– wtorek – Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy
– czwartek – adoracja Najświętszego Sakramentu
– piątek – Koronka do Miłosierdzia Bożego. - Jutro na godzinę 16.00 zapraszam Panie i Panów z pomocą w rozebraniu szopki i dekoracji bożonarodzeniowej.
- We wtorek po Eucharystii i Nowennie zmiana tajemnic różańcowych.
- W liturgii Kościoła w tym tygodniu przypadać będzie:
– poniedziałek – wspomnienie świętego Błażeja, biskupa i męczennika. Był biskupem Sebasty i niestrudzonym świadkiem Chrystusa. Mimo prześladowań wiernie głosił Ewangelię. Zasłynął wspaniałym życiem chrześcijańskim i męczeństwem. Około 116 roku poniósł śmierć przez ścięcie mieczem. Od wieków jest uznawany za orędownika z chorobach gardła.
– środa – wspomnienie świętej Agaty, dziewicy i męczennicy. Ta nawrócona na chrześcijaństwo Rzymianka dla obrony dziewictwa poniosła męczeńską śmierć podczas prześladowania chrześcijan w połowie III wieku. Agata swoją urodą przyciągnęła uwagę namiestnika Sycylii. Gdy odrzuciła propozycję małżeństwa, ten zemścił się , umieszczając ją w domu publicznym. A gdy to nie odebrało Agacie czystości, skazał ją na okrutne tortury, a wreszcie na śmierć.
– czwartek – wspomnienie świętych męczenników Pawła Miki i towarzyszy. Do Kraju Kwitnącej Wiśni jezuici jako pierwsi przynieśli nowinę o Chrystusie. Do tego zgromadzenia w wieku 22 lat wstąpił urodzony w 1565 roku święty Paweł Miki. Został wyświęcony na kapłana i należał do najgorliwszych misjonarzy, którzy przemierzali Japonię głosząc Ewangelię. Gdy nastąpiły prześladowania, został pojmany wraz z grupą 25 wyznawców Chrystusa. W 1597 roku zostali umęczeni przez ukrzyżowanie na przedmieściach Nagasaki. Niech ich świadectwo umacnia i uzdalnia nas do mężnego wyznawania wiary.
– sobota – wspomnienie świętego Hieronima Emilianiego, zakonnika. Urodził się w Wenecji w 1486. Początkowo jako żołnierz bronił ojczyzny, jednak Pan wybrał dla niego inną drogę – kapłaństwo. Swój rodowy majątek przeznaczył na zakładanie sierocińców i domów opieki. Powołał Zgromadzenie Kanoników Regularnych, których zadaniem było i jest otoczenie opieką zaniedbanych dzieci i młodzieży. - W tym tygodniu przypada pierwszy czwartek i piątek miesiąca:
– czwartek – szczególny dzień, w którym modlimy się w intencji świętych i gorliwych powołań kapłańskich i zakonnych, również z naszej parafii, a dla powołanych do służby Bożej o wytrwanie w kroczeniu za Chrystusem
– piątek – od godziny 8.30 odwiedziny chorych z Komunią świętą, a wieczorem naszą modlitwą ogarniemy wszystkich chorych i cierpiących w naszej wspólnocie parafialnej. - Za tydzień, w drugą niedzielę miesiąca, ofiary składane na tacę w czasie wszystkich Mszy Świętych zostaną przeznaczone na utrzymanie naszej świątyni, a w tym czasie szczególnie na opłatę ogrzewania.
- W przyszłą niedzielę zapraszamy do wspólnej modlitwy różańcowej, która rozpoczyna się o godzinie 10.30.
- Składam serdeczne podziękowanie za złożone ubiegłej niedzieli ofiary na rzecz wsparcia syryjskich rodzin zamieszkałych w Aleppo oraz ofiar wojny w palestyńskiej Gazie. Ofiary w wysokości 416 złotych zostały przekazane na konto Caritas Polska.
- Dziękuję wszystkim Panom, którzy włączyli się w Męski Różaniec, dając piękne świadectwo wiary i przywiązanie do Kościoła świętego.
- Niech błogosławieństwo Boże doda nam sił w codziennym ofiarowaniu naszego życia Bogu Ojcu, a Maryja, nasza Matka, niech chroni nas i naszych najbliższych od wszelkich niebezpieczeństw.
Ks. Marek Kowalewski, proboszcz
SZCZECINEK , DNIA 02 LUTEGO 2025 ROKU .
List Przewodniczącego Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego KEP
na Dzień Życia Konsekrowanego 02.02.2025 r.
Osoby konsekrowane pielgrzymami nadziei
W Liturgię dzisiejszej niedzieli wpisuje się święto Ofiarowania Pańskiego. Dzień ten z ustanowienia św. Jana Pawła II obchodzony jest w Kościele jako dzień życia konsekrowanego. Ofiarowanie Pańskie jest figurą – obrazem ofiarowania osób konsekrowanych na wyłączną służbę Bogu. To ofiarowanie sprawia, że nasi bracia i siostry, składając swoje życie w ofierze Bogu, stają się darem dla Kościoła, darem dla każdego z nas. Poprzez ślubowanie rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, osoby konsekrowane ukazują nam prawdziwe oblicze bezinteresownej miłości, wolności od zniewolenia światem materialnym i dyspozycyjności w pełnieniu woli Bożej. Wspólnoty życia konsekrowanego są posłane, aby przez świadectwo swego życia ukazywać wartość chrześcijańskiego braterstwa i przemieniającą moc Dobrej Nowiny, która każe na wszystkich patrzeć jako na dzieci Boże i skłania do ofiarnej miłości do wszystkich, a zwłaszcza do najmniejszych. Wspólnoty te są miejscami nadziei i odkrywania ducha Błogosławieństw – miejscami, w których miłość, czerpiąca moc z modlitwy, źródła komunii, ma stawać się zasadą życia (por. VC 51).
Nasze dzisiejsze dziękczynienie za osoby konsekrowane wpisuje się w Rok Jubileuszowy – 2025, który z woli papieża Franciszka przeżywamy pod hasłem Pielgrzymi nadziei.
Zarówno pierwsze czytanie z Księgi Malachiasza, jak i drugie z Listu do Hebrajczyków naznaczone są zapowiedziami wielkiej nadziei dla każdego człowieka. Ta nadzieja spełnia się w Jezusie Chrystusie, który – jak słyszeliśmy w dzisiejszej Ewangelii – stał się spełnieniem nadziei Symeona. Tak Symeon, jak i prorokini Anna rozpoznają w małym Jezusie, Tego, Który jest wypełnieniem wszystkich Bożych obietnic. Takiej wiadomości nie sposób zatrzymać tylko dla siebie, dlatego prorokini Anna – napełniona radością, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy wyczekiwali wyzwolenia Jerozolimy.
Świat bez nadziei potrzebuje nadziei
Choć od prorockiej zapowiedzi Malachiasza do czasu przyjścia Jezusa Chrystusa na świat minęło wiele czasu, to człowiek każdej epoki wyczekuje spełnienia swojej nadziei na wyzwolenie z cierpienia, ciemności i śmierci. Osoby konsekrowane – jak przed wiekami starotestamentalni prorocy – wskazują, że ostatecznym celem każdego ludzkiego życia jest Jezus Chrystus. Bo to w Nim spełnia się najgłębsze pragnienie ludzkiego serca – pragnienie MIŁOŚCI wolnej od bólu, cierpienia, niezgody, osamotnienia, niepewności jutra…
W serce każdego człowieka wpisane jest poszukiwanie Boga. Znany nam św. Augustyn w swojej autobiografii – w Wyznaniach, napisał słowa, które w pewien sposób wyrażają sens naszych najgłębszych pragnień: Stworzyłeś nas, Panie jako skierowanych ku Tobie. I niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie.
Dziś, w XXI wieku nie brakuje sytuacji, w których coraz więcej osób żyje bez nadziei. Bez nadziei na lepsze jutro; bez nadziei na życie w pokoju i względnym dobrobycie; bez nadziei na to, że cokolwiek się jeszcze zmieni. Papież Franciszek dostrzega wiele miejsc pozbawionych nadziei (por. Spes non confundit 12-15). Wskazuje, że nieprzewidywalność przyszłości przyczynia się do zniechęcenia, niepewności i zwątpienia. Dzisiaj nadziei potrzebują ludzie młodzi, zwłaszcza ci, którzy stoją w obliczu podejmowania decyzji życiowych; tej nadziei nie mogą być pozbawieni więźniowie, wygnańcy, uchodźcy i uciekinierzy. Nadziei oczekują ludzie starsi, chorzy i cierpiący. Nadzieja potrzebna jest tym, którzy doświadczają ubóstwa, głodu, dramatu wojny i różnych form współczesnego niewolnictwa. Nadzieja połączona z wiarą i podtrzymywana miłością nadaje sens życiu każdego
z nas. To ona ukierunkowuje nasze działanie na perspektywę wieczności i sprawia, że człowiek odzyskuje radość życia i tą radością dzieli się z innymi.
Konsekrowani znakiem nadziei
Nasze ludzkie nadzieje, nasze plany i marzenia choć bardzo ważne i potrzebne, bywają często zawodne, kruche i niespełnione. Potrzeba więc nam KOGOŚ, w kim możemy złożyć całą naszą nadzieję. Nadzieję, która nie będzie oparta tylko na ludzkich kalkulacjach, ale która zawieść nas nie może. Nasza nadzieja spełni się jedynie w Jezusie Chrystusie. I musimy sobie o tym nieustannie przypominać. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne (J 3,16).
Tak rozumiana nadzieja dawała siłę i moc wiary uczniom Jezusa Chrystusa, począwszy od Apostołów aż po dzień dzisiejszy. Jezus Chrystus dziś posyła nas, abyśmy doświadczywszy Jego miłości, stawali się pielgrzymami nadziei w świecie, w którym żyjemy. Człowiek nadziei nigdy nie ustaje w drodze, jest kontynuatorem misji Jezusa Chrystusa i czyni wszystko, by Bóg był bardziej znany i kochany.
Misja osób konsekrowanych jest widzialnym znakiem nadziei dla tych, którzy doświadczają sytuacji życia bez nadziei. Obecność wielu sióstr, ojców i braci w przestrzeni dzisiejszego świata jest miłością uzdrawiającą i przywracającą nadzieję. Czasami ta obecność jest niewidoczna, czasami cicha, a nawet milcząca, ale jednak zawsze owocna. Podejmowane dzieła ewangelizacyjne, dzieła miłosierdzia i codzienna modlitwa sióstr i braci zakonnych oraz świeckich osób konsekrowanych przyczynia się do budowania cywilizacji miłości, której tak bardzo potrzebują nasze rodziny, wspólnoty, nasza Ojczyzna i cały świat.
Konsekrowani na wzór proroka Malachiasza przypominają nam, że nadejdzie dzień Pana, na który trzeba się przygotować. Pytają i dziś: kto przetrwa dzień Jego nadejścia i kto się ostoi, gdy się ukaże? (Ml 3, 1). To oni na wzór Symeona i prorokini Anny razem z nami wyczekują przyjścia Pana do Świątyni (por. Łk 2, 25-38) – dziś tą świątynią są nasze serca. I wreszcie osoby konsekrowane, swoim życiem objawiają bliskość Boga wobec każdego z nas.
Zakończenie
Całe życie chrześcijańskie jest nieustanną drogą wiary. Wiary, która daje pewność, że Bóg nigdy nie zostawia człowieka lecz jest spełnieniem jego nadziei. Pięknie przypomina to autor Listu do Hebrajczyków w słowach: W czym bowiem sam cierpiał, będąc doświadczany, w tym może przyjść z pomocą tym, którzy są poddani próbom (Hbr 2, 18). Chrystus jest więc obecny w każdym momencie naszego życia. Jest w radości i smutku, w odrzuceniu i cierpieniu. Dziś mówi do nas wszystkich: To Ja jestem, nie bójcie się (J 6, 20).
Dziękując wszystkim osobom konsekrowanym za dar bycia znakiem nadziei módlmy się słowami św. Klaudiusza, które Ojciec Święty Franciszek umieścił w swojej ostatniej encyklice Dilexit nos: Mój Boże, wierzę mocno, że opiekujesz się wszystkimi, którzy pokładają w Tobie nadzieję. Nie potrzebują niczego, kiedy polegają na Tobie we wszystkim. Choćby niektórzy oczekiwali szczęścia od swoich bogactw lub talentów; choćby inni polegali na niewinności swojego życia, na surowości swoich pokut, na liczbie swoich jałmużn lub na żarliwości swoich modlitw, (…) to jednak, Panie, moja ufność pokładana w Tobie jest moją jedyną ufnością: ta ufność nigdy nikogo nie zwiedzie (…). Dlatego jestem pewien, że będę szczęśliwy na wieki, bowiem mam mocną nadzieję, że tak będzie, i to od Ciebie, mój Boże, pochodzi cała moja nadzieja (por. DN 126).
Niech Maryja, Matka Nadziei otacza nas płaszczem swej opieki i pomaga odkrywać nadzieję w naszej codzienności, zwłaszcza wtedy, gdy wydaje się, że tej nadziei nie ma.
+ Jacek Kiciński CMF
Przewodniczący Komisji ds. Życia Konsekrowanego
i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego KEP