Ogłoszenia duszpasterskie

OGŁOSZENIA  DUSZPASTERSKIE  NA II  NIEDZIELĘ  WIELKIEGO  POSTU .

1. II Niedziela Wielkiego Postu to dzień modlitwy, postu i solidarności z misjonarzami. Dlatego w całej naszej Ojczyźnie, we wszystkich kościołach i kaplicach, po wszystkich Mszach Świętych odbywa się zbiórka ofiar do puszek na rzecz Krajowego Funduszu Misyjnego na wsparcie misjonarzy i dzieł misyjnych na całym świecie. Tegoroczne przesłanie to słowa Ojca Świętego Franciszka : „ Z MISJONARZAMI BUDUJEMY KOŚCIÓŁ„.
2. W okresie Wielkiego Postu Kościół na różne sposoby pragnie nam pomóc, abyśmy ten święty czas przeżywali z jak największym pożytkiem. Czyni to zwłaszcza przez głoszenie słowa Bożego i sprawowanie sakramentu pokuty i pojednania. Czyni to także przez organizowanie nabożeństw pokutnych. Przypominamy, że w naszym kościele w każdy piątek o godzinie 17.30 razem
   z Chrystusem i Jego Matką Bolesną przemierzamy Drogę Krzyżową, a w niedzielę o godzinie 16.15 rozpamiętujemy Mękę Pana Jezusa podczas Gorzkich Żali. Wszystkich zachęcamy do udziału w tych nabożeństwach. Nie lekceważmy i nie odrzucajmy możliwości pogłębienia wiary i prawdziwego nawrócenia.
   Najbliższą Drogę Krzyżowa poprowadzi młodzież naszej parafii. Na to spotkanie szczególnie zapraszamy dzieci i młodzież.
3. Dzisiaj jest możliwość nabycia i lektury tygodnika „Gość Niedzielny”, w którym szczególnie polecamy rozmowę o tym, jak rozumieć karę Boską, a także wielkopostną katechezę o uczynku miłosierdzia „nieumiejętnych pouczać”.
4. Okres Wielkiego Postu winien być czasem wsparcia jeszcze bardziej potrzebujących. Dlatego na parapetach przy stopniu komunijnym znajdują się jeszcze puszki na jałmużnę wielkopostną, które możemy zabrać do domu i przynieść je – jak
   w poprzednich latach – w Wielką Sobotę. Również na parapetach są małe paschaliki na stół wielkanocny w cenie
   10 złotych.
5. We wtorek po Eucharystii i Nowennie do NMP nastąpi zmiana tajemnic różańcowych.
6. W liturgii Kościoła świętego w tym tygodniu przypadać będzie:
   – środa – wspomnienie świętego Jana Bożego, zakonnika. Żył w XVI wieku na Półwyspie Iberyjskim. W wieku 20 lat opuścił dom opiekunów, by rozpocząć życie najemnego żołnierza. Pod wpływem kazań św. Jana z Avili przeżył wewnętrzne nawrócenie. Początkowo myślano, że oszalał i umieszczono go w więzieniu. Po odzyskaniu wolności zakupił dom i przeznaczył go na szpital. Codziennie zbierał żywność i ofiary pieniężne na jego działalność. W trosce o kontynuację dzieła zebrał wokół siebie ludzi, którzy mieli posługiwać chorym i opuszczonym. Tak powstał Zakon Braci Miłosierdzia, czyli bonifratrzy. Miejscowy biskup nadał mu przydomek „Jan Boży”. Św. Jan jest patronem chorych, służby zdrowia, szpitali i księgarzy.
   – czwartek – wspomnienie świętej Franciszki Rzymianki, zakonnicy. Urodziła się w 1384 roku w arystokratycznej rodzinie rzymskiej. W młodym wieku wydano ją za mąż za Wawrzyńca di Ponziani. Mieli troje dzieci, z których dwoje zmarło w wieku dziecięcym. Franciszka zajmowała się domem. Oprócz tego wspomagała okoliczne kościoły, pomagała potrzebującym, opiekowała się chorymi w czasie dżumy. Wskutek działań wojennych straciła cały majątek, a mimo tego kontynuowała swoją działalność charytatywną, a wokół niej gromadziły się kobiety, które pragnęły żyć jak ona. W ten sposób powstało stowarzyszenie Oblatek Benedyktynek z Góry Oliwnej. Po śmierci syna i męża przywdziała habit zakonny. Zmarła w 1440 roku.
7. Zapraszam do uczestnictwa w naszych cotygodniowych nabożeństwach:
   – wtorek – Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy
   – czwartek – cicha i osobista adoracja Najświętszego Sakramentu.
8. W środę będziemy obchodzić Międzynarodowy Dzień Kobiet. Choć to świecka uroczystość, to jednak w naszych modlitwach pamiętajmy o wszystkich kobietach, zwłaszcza o tych najbardziej utrudzonych matkach wielodzietnych rodzin, o samotnych,
   o kobietach poniżanych i prześladowanych w wielu częściach świata. Wszak kobiety wypełniają szczególną rolę w świecie,
   w Kościele i rodzinie. Polecajmy ich trud i życie Panu Bogu i Maryi, która jest najpiękniejszym wzorem żony i matki.
9. POSŁANI JAK MARYJA pod takim hasłem w sobotę w kościele mariackim o godzinie 19.00 rozpocznie się Wielkopostne Spotkanie Młodych. Spotkanie to jest kontynuacją skrzatuskich spotkań księdza biskupa z młodzieżą.
10. W przyszłą niedzielę zapraszamy do wspólnej modlitwy różańcowej, która rozpoczyna się o godzinie 10.30.
11. Za tydzień, w drugą niedzielę miesiąca, ofiary składane na tacę, w czasie wszystkich Mszy Świętych przeznaczone zostaną na utrzymanie naszej świątyni, a w tym czasie szczególnie na opłatę ogrzewania.
12. Składam serdeczne „Bóg zapłać” ze złożone ubiegłej niedzieli ofiary na rzecz wsparcia syryjskich rodzin zamieszkałych w Aleppo oraz uchodźców Ukraińskich przebywających wśród nas . Ofiary w wysokości 595 złotych zostały przekazane na konto Caritas Polska.
13. Dziękuję wszystkim Panom, którzy wczoraj włączyli się w Męski Różaniec, dając piękne świadectwo wiary i przywiązanie do Kościoła.
14. Za tydzień na wszystkich Mszach Świętych rozpoczniemy w naszej wspólnocie WIELKOPOSTNE REKOLEKCJE PARAFIALNE. Rekolekcje będą do środy włącznie.
15. Do 30 kwietnia dokonujemy rozliczeń podatkowych. Polskie prawo daje nam możliwość przekazania 1,5 % naszego podatku na rzecz wybranej przez nas organizacji pożytku publicznego. Zachęcamy o przekazanie 1,5 % należnego podatku na powstałe hospicjum stacjonarne przy naszej świątyni.
16. Abraham zaufał Bożemu wezwaniu i wyszedł z rodzinnej ziemi. Ostatecznie nie podbił świata, pozyskał na własność jedynie grotę na grób dla swej małżonki i siebie. Jednak umarł szczęśliwy, bo podbił niejedno ludzkie serce.

 ks.. Marek Kowalewski, proboszcz

SZCZECINEK  ,  DNIA  05 MARCA 2023  ROKU  .

Komunikat na II Niedzielę Wielkiego Postu „Ad Gentes”5 III 2023 r. Dzień Modlitwy, Postu i Solidarności z Misjonarzami

Z misjonarzami budujemy Kościół

 Bracia i siostry!

Troska o dzieło misyjne Kościoła  sprawiła, że od 2006 roku druga niedziela Wielkiego Postu w Polsce jest Dniem Modlitwy, Postu i Solidarności z Misjonarzami. Dzień ten jest sposobnością, by wesprzeć modlitewnie i finansowo 1 743 polskich misjonarzy posługujących w 99 krajach świata. Ich codzienne dzieła ewangelizacyjne, charytatywne, edukacyjne i medyczne mogą rozwijać się dzięki naszej modlitwie i jałmużnie.

W tym roku Niedzielę „Ad Gentes” obchodzimy pod hasłem „Z misjonarzami budujemy Kościół”. Miejmy świadomość, że misjonarze są posłani przez Kościół i jako świadkowie wiary głoszą Ewangelię, tworząc wspólnoty nowych uczniów Jezusa Chrystusa, naszego Pana i Odkupiciela. Dzięki ich ofiarnej służbie, modlitwie, cierpieniu i wytrwałej pracy wzrastają i umacniają się młode wspólnoty misyjne.

Misjonarki i misjonarze są budowniczymi także Kościoła w Polsce, bowiem otwierają nasze serca i oczy na potrzeby Kościoła powszechnego, pomagają nam w realizacji chrzcielnego powołania uczniów-misjonarzy (zob. Redemptoris missio, 77). Ukazują piękno bezinteresownej ofiarności i solidarności z ubogimi. Pozwalają nam wierzyć, że w Jezusie Chrystusie, pod wszystkimi szerokościami geograficznymi, na wszystkich kontynentach, tworzymy jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół (zob. Credo). Jest on wspólnotą wiary, na różne sposoby wyrażającą swą wierność orędziu ewangelicznemu, którego istotą jest miłość Boga i bliźniego.

 Nasze zaangażowanie misyjne

 Aby misyjne dzieło Kościoła mogło się rozwijać i przynosić błogosławione owoce, trzeba z naszej strony dojrzenia w wierze, aby z niej rodziło się nasze misyjne zaangażowania. Dlatego zwracam się do wszystkich tworzących wspólnotę Kościoła na polskiej ziemi, tak duchownych, jak i świeckich, z prośbą o modlitwę i wsparcie misji. „A zatem, dopóki mamy czas, czyńmy dobrze wszystkim, a zwłaszcza naszym braciom w wierze” (Ga 6,10).

Szczególną prośbę o rozbudzenie w sobie ducha misyjnego kieruję do osób chorych, cierpiących i starszych. Z dźwigania waszego krzyża cierpienia i samotności uczyńcie osobisty dar dla polskich misjonarzy.

Kapłanów oraz osoby życia konsekrowanego zachęcam, by nadali swemu powołaniu misyjną dynamikę, i uczynili odpowiedzialność za misje drogą wzrastania w świętości nie tylko osobistej, ale wszystkich członków powierzonych sobie wspólnot.

Proszę także dzieci i młodzież, aby w swoim entuzjazmie młodości  i solidarności ze swoimi rówieśnikami zainteresowali się potrzebami duchowymi i materialnymi i włączyli się w działalność parafialnych lub szkolnych kół misyjnych. Przejawem zainteresowania się pracą misjonarzy jest coraz liczniejszy wolontariat misyjny w Polsce, którego ikoną na zawsze pozostanie młodziutka Helenka Kmieć, która swoje życie ofiarowała w służbie misjom. Misje zawsze przyczynią się do duchowego wzrostu każdego człowieka, a jednocześnie ubogacą nasze spojrzenie na świat.

Razem z misjonarzami

Z uznaniem patrzymy, jak misjonarki misjonarze z oddaniem realizują swoje zadania  misyjne. Nierzadko przeżywają trudności z powodu niedostatku, doświadczają obojętności lub odrzucenia. Przygniata ich ogrom ludzkiej nędzy, której nie są w stanie zaradzić. Doświadczają swej bezsilności i niekiedy pokusy, by się poddać. Nagląco potrzebują naszej modlitwy i duchowych ofiar, aby wytrwać w swym powołaniu. By pozostać wiernymi nakazowi Chrystusa: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu” (Mk 16,15).

Dołączmy do nich w modlitwach i duchowych ofiarach. Prośmy Chrystusa, Boskiego Misjonarza, który jest Głową Kościoła, o liczne i święte, oddane Bogu i ludziom powołania misyjne wśród duchownych i świeckich.

Wyrazem naszego zaangażowania misyjnego jest jałmużna na rzecz misji. Misjonarze bowiem potrzebują środków finansowych i materialnych, by tworzyć i rozwijać dzieła charytatywne, solidarności i braterstwa z ubogimi, chorymi i potrzebującymi pomocy. Z Ewangelią miłosierdzia docierają do rodzin żyjących w ubóstwie, dzieci ulicy, osób chorych i wykluczonych społecznie. Dzisiaj więc mamy okazję do wsparcia ich naszym darem serca poprzez Dzieło Pomocy „Ad Gentes”, które przez Komisję Episkopatu Polski ds. Misji jest „długą ręką” Kościoła w Polsce i wspiera wysiłki polskich misjonarzy. W roku 2022, dzięki Darczyńcom, szczególnie z naszych polskich parafii, Dzieło sfinansowało 124 projekty pomocowe na misjach o wartości prawie 140 tys. euro. Pomoc finansową otrzymało 59 sióstr zakonnych, 29 zakonników, 30 księży fideidonistów oraz 5 misjonarzy świeckich.

Dlatego bądźmy z naszymi misjonarzami zarówno dzisiaj, jak i przez cały rok. Niech naszą będzie radość z czynienia dobra na misjach i wspierania misjonarzy. Dziś, w Dniu Modlitwy, Postu i Solidarności z Misjonarzami, gorąco dziękuję za troskę o misyjne dzieło Kościoła, za wszystkie modlitwy i ofiary, za pamięć o polskich misjonarzach. Niech świadomość, że z misjonarzami budujemy Kościół i czynimy dobro w świecie towarzyszy Waszym modlitwom i wysiłkom.

Zapewniając o wdzięczności za zaangażowanie misyjne wiernych Kościoła w Polsce, wszystkim z serca błogosławię: w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

† Jan Piotrowski

Przewodniczący Komisji Episkopatu Polski ds. Misji

 

LIST PASTERSKI BISKUPA KOSZALIŃSKO-KOŁOBRZESKIEGO ZBIGNIEWA ZIELIŃSKIEGO

ZWIĄZANY Z ROZPOCZĘCIEM POSŁUGI W DIECEZJI

5 marca A.D. 2023

II Niedziela Wielkiego Postu Dniem Modlitwy, Postu i Solidarności z Misjonarzami

 Umiłowani Siostry i Bracia w Chrystusie!

Bogaci tą odległą i tą niedawną historią Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej wkraczamy w kolejny etap jej dziejów. Nasze kroki opieramy na wielkim i jednoczącym wysiłku naszej diecezji, który uwydatnił się w przeżywanym niedawno synodzie, w świętowaniu jubileuszu 50-lecia diecezji oraz trwającej peregrynacji Piety Skrzatuskiej przygotowującej nas do 450-lecia jej pobytu wśród nas.

Na progu kolejnego etapu, ponownie odkrywamy zadanie lokalnego Kościoła – naszej diecezji, jest nim duszpasterska troska o wszystkich, którzy go stanowią. To zadanie, owszem, w szczególny sposób spoczywa na biskupie i jego współpracownikach, jest jednak wyzwaniem, które staje przed każdym z nas. Z woli Opatrzności Bożej wyrażonej decyzją Ojca Świętego Franciszka, staję pośród Was pełen szczerych pragnień, by to zadanie podjąć.

Rozpoczynając tę wspólną drogę, obejmuję dziękczynieniem dotychczasowego Biskupa Diecezjalnego Edwarda Dajczaka – to z Jego rąk otrzymałem podczas ingresu pastorał, symbol pasterskiej służby, ten sam, który przekazywali sobie kolejni pasterze tej diecezji, począwszy od niezapomnianego Kardynała Nominata Ignacego Jeża. Z wdzięcznością za dotychczasowy duszpasterski, ewangelizacyjny i katechetyczny trud zwracam się do wszystkich braci biskupów, kapłanów, osób życia konsekrowanego i świeckich, zapraszając do wspólnej wędrówki w duchu jedności i wierności misji Kościoła, który stanowimy.

1. Jednoczyć i otwierać na Chrystusa

Pragnę wyruszyć na kolejny etap wyznaczonej mi drogi, jeszcze pełniej służąc Bogu i Kościołowi, nawiązując do polecenia Chrystusa | 2 | 2 Strona | 2 zawartego w moim biskupim zawołaniu – Ut unum sint, Aby byli jedno, bo przyszło nam żyć w czasach, w których mimo złych doświadczeń z przeszłości, dialektyka w postaci różnorakiej walki, daje o sobie znać ze zdwojoną mocą. Obok jawnych przejawów agresji, toczy się też i taka walka, która zostaje ubrana w dobrze brzmiące hasła: pluralizmu, autonomii, postępu, a w rzeczywistości w wielu przestrzeniach bardziej pielęgnuje zarządzanie konfliktami, aniżeli ich eliminowanie. Do tego ujawniają się dramatyczne konsekwencje pandemii i wojny za wschodnią granicą, eskalują nie tylko problemy medyczne czy ekonomiczne, ale przede wszystkim uwidaczniają się skutki rozpadu środowiska rodzinnego. Dlatego odwołując się do tego wskazania Chrystusa Pana „aby byli jedno”, rozwiniętego przez św. Jana Pawła II na Gdańskiej Zaspie w słowach „jedni drugich brzemiona noście, nie jedni przeciw drugim, ale jedni z drugimi” (12 czerwca 1987), chciałbym na tym kolejnym etapie mojej posługi, wyrazić pragnienie włączenia się w budowanie takiego oblicza tej ziemi.

Siostry i Bracia w Chrystusie! Pamiętamy słowa św. Jana Pawła II, który, rozpoczynając swoją posługę, wołał: nie lękajcie się! Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi! (22 października 1978) Papież mówił w szczególności do młodych. Dziś apel ten nie stracił na aktualności, a w polskiej rzeczywistości wręcz przeciwnie! Coraz częściej dotyka nas obawa, że jeśli pozwolimy Chrystusowi wejść do naszego wnętrza, jeśli całkowicie otworzymy się na Niego, to może On nam zabrać coś z naszego życia. Czyż nie boimy się ryzyka niedostatku i pozbawienia wolności? Tymczasem kto wpuszcza Chrystusa, nie traci nic, absolutnie nic z tego, co czyni życie wolnym, pięknym i wielkim. Tylko w tej przyjaźni otwierają się na oścież drzwi życia. Na tym etapie życia naszej diecezji chciejmy z wielką mocą i przekonaniem przyjąć bez obaw Chrystusa! On niczego nie zabiera, a daje wszystko. Kto oddaje się Jemu, otrzymuje stokroć więcej. Otwórzmy na oścież drzwi Chrystusowi, a znajdziemy prawdziwe życie. (Benedykt XVI, 24 kwietnia 2005)

2. Nauczajcie i zachowujcie, co wam przykazałem.

Rozpoczynając posługę pasterską w Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej, wdzięczny jestem każdemu za dar modlitwy oraz zaangażowanie w pełnienie zadania powierzonego nam przez Chrystusa: Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody… Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. (Mt 28, 16-20) |

Teraz jeszcze bardziej zgłębiamy wymowę tego powołania w odniesieniu do biskupa i naszej diecezjalnej wspólnoty. Jeżeli bowiem biskup jest powołany do tego, aby służyć braciom i być znakiem jedności w wierze Kościoła partykularnego, to my jesteśmy powołani do czerpania z tego daru. Jeżeli biskup jest powołany do głoszenia słowa Bożego, celebrowania uświęcającej liturgii oraz prowadzenia ludu Bożego do zbawienia, to my jesteśmy powołani do czerpania z tej posługi i uświęcania się w imię zbawienia wiecznego.

O tej misji w wymiarze całego Kościoła przypomina nam przeżywany dziś pod hasłem „Z misjonarzami budujemy Kościół” Dzień Modlitwy, Postu i Solidarności z Misjonarzami. Dzień ten jest sposobnością, by wesprzeć modlitewnie i finansowo 1 743 polskich misjonarzy posługujących w 99 krajach świata. Ich codzienne dzieła ewangelizacyjne, charytatywne, edukacyjne i medyczne mogą rozwijać się dzięki naszej modlitwie i jałmużnie.

3. Zgłębiając wymowę Wielkiego Postu.

Idąc dalej w naszej refleksji, podejmujemy próbę odczytania Bożych planów i uświadamiamy też sobie, że wielkopostne okoliczności, które nam towarzyszą, jeszcze bardziej otwierają nas na łaskę zbawienia, które dokonało się poprzez krzyż i chwalebne zmartwychwstanie Chrystusa. Także inauguracja posługi nowego biskupa nabiera jeszcze większego znaczenia w kontekście dzisiejszych biblijnych czytań przynaglających nas do spojrzenia na życie poprzez pryzmat Bożej Miłości, a także poprzez pryzmat naszego powołania do świętości, które odkrywamy we wspólnocie Kościoła będącego sakramentem zbawienia.

Święty Paweł, powołując Tymoteusza do służby Panu, która nierzadko niesie ze sobą trudy i przeciwności, podkreśla, że jest ona realizowana dzięki łasce Bożej po to, by jej owocem najpierw było uwolnienie nas od grzechów, a następnie przepełnienie łaską uświęcenia. Paweł podkreśla, że Jezus Chrystus pokonał śmierć i obdarzył nas życiem, i że Zbawiciel żyje w nas, i podobnie jak Tymoteusza umacnia nas w znoszeniu przeciwności oraz dodaje odwagi w głoszeniu Ewangelii. (por. 2 Tm 1, 8b-10)

4. Posłanie do Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej.

Historia naszej diecezji sięga tysięcznego roku, sięga tego, co wydarzyło się w Kołobrzegu, gdy biskup Reinbern udzielił chrztu kołobrzeżanom. W obecnym kształcie sięga 50-ciu lat wstecz i jest wielu z nas dobrze znana. Diecezja Koszalińsko-Kołobrzeska jest bogata wiarą pokoleń ludzi mieszkających na tej ziemi i do niej przybywających, bogata historią, z którą tu przybywali, i którą tu pisali. Miarą tego bogactwa są ludzie i znajdujące się tu wspólnoty parafialne, sanktuaria w Skrzatuszu, na Górze Chełmskiej czy Polanowskiej i w Słupsku, dzieła ewangelizacji, katechizacji, miłosierdzia: prężnie działająca Caritas i liczne miejsca pomocy uchodźcom, Domy Miłosierdzia. Do tego ogromne zaangażowanie w duszpasterstwo dzieci i młodzieży, by wspomnieć spotkania w Skrzatuszu czy czuwania młodych w Adwencie i Wielkim Poście. Kościół wszędzie ma taką samą misję, choć inni mieszkają ludzie, i inne niekiedy są okoliczności. Św. Paweł przypomina nam, że program jest zawsze ten sam – Jezus Chrystus, który jest „drogą, prawdą i życiem”.

Gdy dziesięć miesięcy temu przychodziłem do diecezji, biskup Edward, witając mnie, powiedział: „Pokochałem tę diecezję, proszę i ty ją pokochaj!” Księże Biskupie Edwardzie, księża biskupi, księża, osoby życia konsekrowanego, wierni świeccy – to się stało, i stało się to w największym stopniu dzięki Wam. Teraz ponownie proszę o przyjęcie mnie do swojego grona, a ja, jak powiedziałem 16 marca ubiegłego roku, obejmując kanonicznie posługę w diecezji, tak i teraz powtarzam: „Pozostaję do Waszej dyspozycji!”

W naszej wspólnej wędrówce prośmy o pomoc Panią Skrzatuską – Matkę Miłości Zranionej i Naszej Nadziei, a Święci Patronowie Wojciech i Maksymilian Maria Kolbe – niech orędują za nami! Wszystkim wypraszam u Boga błogosławieństwo na wspólną drogę!

† Zbigniew Zieliński

Biskup Koszalińsko-Kołobrzeski