Ogłoszenia duszpasterskie

OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE NA XXVII NIEDZIELĘ ZWYKŁĄ .

1. Zapraszam jeszcze dzisiaj na nabożeństwo różańcowe, które zostanie odprawione o godzinie 16.15, a w dni powszednie bezpośrednio po Eucharystii sprawowanej o godzinie 18.00.
2. Dzisiaj w „Gościu Niedzielnym” cykl interesujących artykułów na temat rzymskiego etapu Synodu o sydonalności, który
   w październiku gromadzi biskupów oraz zaproszonych świeckich, również z Polski. Znajdziemy tam odpowiedzi na wiele naszych pytań.
3. W sobotę Dzień Edukacji Narodowej. Wszystkim nauczycielom, wychowawcom, pedagogom, katechetom i pracownikom oświaty z okazji ich święta życzymy wiele satysfakcji z pracy, szacunku rodziców i uczniów oraz wiele Bożego błogosławieństwa w ich trudnym posługiwaniu.
4. W przyszłą niedzielę dwudziesty trzeci w naszej Ojczyźnie przeżywamy Dzień Papieski, którego hasłem są słowa CYWILIZACJA ŻYCIA!, poświęcony świętemu Janowi Pawłowi II. Tradycyjnie po Mszy Świętej sprawowanej o godzinie 17.00 wyruszymy z modlitwą różańcową w intencji pokoju na świecie w procesji na Szlak Testamentu Jana Pawła II.
   Dla ludzi starszych i chorych będzie prowadzony różaniec w kościele.
   Po Mszach Świętych, jak co roku, do skarbony przy głównym wejściu do naszej świątyni będziemy mogli złożyć ofiarę na rzecz Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia, która wspiera ubogą, ale zdolną młodzież w naszej Ojczyźnie.
5. W liturgii Kościoła świętego w tym tygodniu przypadać będzie :
   – poniedziałek – wspomnienie błogosławionego Wincentego Kadłubka, biskupa. Urodził się w XII wieku. Był kapłanem ziemi krokowskiej, a następnie biskupem Kościoła krakowskiego. Po 10 latach posługi zrzekł się biskupstwa i wstąpił do zakonu ojców cystersów w Jędrzejowie. Odszedł do pana w opinii świętości. Jest autorem dziejów naszego narodu, zawartych w dziele pod tytułem Kronika polska.
   – wtorek – wspomnienie błogosławionej Marii Angeli Truszkowskiej, dziewicy. Urodziła się w Kaliszu w 1825 roku. Pracowała w Warszawie wśród ubogich dzieci. Angażowała się również w działalność charytatywną wśród chorych. W 1855 roku z kilkoma przyjaciółkami poświęciła się NMP i złożyła śluby zakonne, dając początek Zgromadzeniu Sióstr Świętego Feliksa z Kantalicjo, czyli felicjanek. Swoje pełne cierpienia życie oddała Bogu w Krakowie 10 października 1899 roku. Do grona błogosławionych włączył ją w 1993 roku św. Jan Paweł II.
   – środa – wspomnienie świętego Jana XXIII, papieża. Od zawsze chciał zostać księdzem, służąc Panu Bogu wśród zwykłych ludzi. Dziecięce marzenia kardynał Angelo Giuseppe Roncalligo (1881-1963) przerosło jego najśmielsze oczekiwania: w 1958 roku został wybrany na papieża, przyjmując imię Jana XXIII. Krótki, zaledwie pięcioletni, pontyfikat zapoczątkowała przełomowe wprost zmiany w Kościele. Nikt nie spodziewał się, że to właśnie on zwoła sobór powszechny i wprowadzi Kościół katolicki
   w nową epokę jego dziejów. Był człowiekiem pełnym osobistego uroku, promieniował ewangeliczną dobrocią i Bożym pokojem.
   Z „Dziennika duszy”, który po sobie pozostawił, wyłania się obraz chrześcijanina zakochanego w Bogu, obdarzającego przyjaźnią wszystkich ludzi, bez względu na poglądy czy wiarę.
   – czwartek – wspomnienie błogosławionego Jana Beyzyma, prezbitera. Miał blisko 50 lat gdy na przełomie XIX i XX wieku wyjeżdżał na Madagaskar jako misjonarz trędowatych, jego ojczyzna, Polska, była jeszcze pod zaborami. Dzięki gorliwej pracy tego misjonarza duchowa i materialna sytuacja trędowatych uległa znacznej poprawie, bo z „wdowich groszy” – zwykle niewielkich ofiar swoich rodaków – wybudował nowoczesny szpital. Gdy włączy się wielka miłość, nawet niewielkie środki materialne pozwolą zbudować wielkie dobro.
   – piątek – wspomnienie błogosławionego Honorata Koźmińskiego, prezbitera. Żył w XIX i na początku XX wieku, gdy Polska była pozbawiona niepodległości. Należał do zakonu kapucynów. Gdy wskutek decyzji zaborców zostały skasowane katolickie klasztory, on zaczął zakładać skryte, bezhabitowe zgromadzenia zakonne, które poprzez działalność religijną i charytatywną ożywiały polskiego ducha w czasach niewoli.
   – sobota – wspomnienie świętej Małgorzaty Marii Alacogoue, dziewicy. Skromna francuska zakonnica, żyjąca w XVII wieku. Na podstawie jej wizji rozwinął się kult Najświętszego Serca Pana Jezusa. Istotnym elementem tego kultu jest wynagradzanie Bogu za grzechy i zniewagi, jakich doznaje od strony ludzi.
6. W najbliższą sobotę odbędzie się zbiorowy pochówek dzieci utraconych, tzn. dzieci, które urodziły się martwe w wyniku poronień, a których pogrzebem z różnych przyczyn nie zajęli się najbliżsi. Obrzędy pogrzebowe rozpoczną się Mszą św. w intencji rodziców, która będzie sprawowana w kościele mariackim. O godz. 13.00 rozpocznie się dalsza część ceremonii pogrzebowej w kaplicy cmentarnej.
   W dniach od 17 do 19 listopada w Koszalinie odbędą się rekolekcje dla rodziców, którzy utracili dziecko.
7. Po raz kolejny rusza głosowanie na projekty, które będą sfinansowane z budżetu obywatelskiego. W związku z tym parafia pw. Św. Franciszka z Asyżu zwraca się z gorąca prośbą do wszystkich mieszkańców naszego miasta o poparcie projektu:
   „Remont oczka wodnego w Zwierzyńcu u Św. Franciszka”, któremu nadano numer 22.
   Teren rekreacyjny przy kościele i hospicjum Św. Franciszka jest odwiedzany licznie przez mieszkańców miasta, zarówno dorosłych jak i dzieci, dlatego zagłosuj, bo warto! Twój głos ma znaczenie!
   Głosowanie rusza w poniedziałek 18 września i potrwa do 09 października 2023 r.
   Głosować można wyłącznie elektronicznie za pomocą interaktywnego formularza dostępnego na stronie Budżetu Obywatelskiego.
   Dla wszystkich, którzy nie mają możliwości oddania głosu w takiej formie, w recepcji hospicjum zostanie uruchomiony punkt do głosowania elektronicznego, który będzie czynny w godzinach 09.00-14.00. Pomocą będą służyły Siostry Albertynki.
   Zachęcamy do poparcia tylko jednego projektu, co da większą szansę na zdobycie odpowiedniej liczby głosów. Do głosowania konieczny jest nr PESEL. Głosować mogą wszyscy mieszkańcy miasta, również dzieci (w ich imieniu głos oddają rodzice lub opiekunowie prawni).
8. Katolickie Stowarzyszenie Kolejarzy Polskich organizację pielgrzymkę pociągiem do Częstochowy w dniach 04-05. Zapisy od 16 do 25.102023 r. w Sali św. Katarzyny Aleksandryjskiej przy parafii Ducha Św. w godz.10.00-13..00. Koszt pielgrzymki wynosi 80 złotych. Szczegółowe informacje można uzyskać pod numerem telefonu 502 187 929 lub 500 142 275.
9. Jak roślina do wzrostu potrzebuje wody i światła, tak my potrzebujemy Chrystusa. Bez Niego nie jesteśmy w stanie niczego zdziałać. Napełnieni Jego łaską wydajmy w naszym życiu dobre owoce.

Ks. Marek Kowalewski, proboszcz

 SZCZECINEK , DNIA 08 PAŹDZIERNIKA 2023  ROKU.

JAN PAWEŁ II – CYWILIZACJA ŻYCIA

List pasterski Episkopatu Polski  zapowiadający ogólnopolskie obchody XXIII Dnia Papieskiego

Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!

Życie jest darem, który człowiek otrzymuje od Boga. Troska z jaką właściciel z dzisiejszej Ewangelii przygotowuje winnicę – otaczając ją murem, kopiąc tłocznie i stawiając wieżę – jest obrazem miłości Boga, który stwarzając świat i wyposażając człowieka w rozum i wolną wolę dał mu warunki do rozwoju. Dary te są wyrazem zaufania wobec człowieka, który odkrywając wolę Bożą, może kierować własnym życiem i wpływać na losy innych. W ten sposób Bóg zaprosił człowieka do budowania na świecie „cywilizacji życia”. Jej podstawą jest rodzina i rodzące się w niej nowe życie. Dzieci są nadzieją, która rozkwita wciąż na nowo, projektem, który nieustannie się urzeczywistnia, przyszłością, która pozostaje zawsze otwarta. Przychodząc na świat, przynoszą z sobą orędzie życia, które wskazuje na Stwórcę, o czym przypomniał na Kongresie Rodzin w Rzymie w 2000 roku św. Jan Paweł II.

Człowiek jednak nadużył zaufania, którym obdarzył go Bóg, czego wyrazem we wspomnianej przypowieści jest bunt robotników przeciwko właścicielowi winnicy. Wszedł on w miejsce Boga i sam zaczął decydować o życiu, jego wartości i sensie. Tragiczne skutki tej postawy św. Jan Paweł II określił mianem „cywilizacji śmierci”. Stanowi ją wszystko, co godzi w samo życie, jak wszelkiego rodzaju zabójstwa, ludobójstwa, aborcja, eutanazja i dobrowolne samobójstwo; wszystko, cokolwiek narusza całość osoby ludzkiej, jak okaleczenia, tortury zadawane ciału i duszy, próby wywierania przymusu psychicznego; wszystko, co ubliża godności ludzkiej, jak nieludzkie warunki życia, arbitralne aresztowania, deportacje, niewolnictwo, prostytucja, handel kobietami i młodzieżą; a także nieludzkie warunki pracy (KDK, 27).

Dlatego przeżywając, w łączności z papieżem Franciszkiem, XXIII Dzień Papieski, pod hasłem Jan Paweł II – Cywilizacja życia, chcemy wrócić do orędzia, które św. Jan Paweł II zapisał na kartach encykliki Evangelium vitae. Papież przypomniał o godności i wartości ludzkiego życia, a także wskazał w jaki sposób w opozycji do „cywilizacji śmierci” budować „cywilizację życia”.

1. Kim jest człowiek?

Współcześnie fundamentalną kwestią w budowaniu „cywilizacji życia” nie jest już tylko prawda o godności człowieka, gdyż jest ona zazwyczaj jasno prezentowana zarówno w nauczaniu Kościoła jak i prawodawstwie świeckim. Dzisiaj główne kontrowersje związane są z próbą odpowiedzi na pytanie – jaka istota może być nazwana człowiekiem? Na podstawie jakich kryteriów można to ocenić i kto te kryteria ustala?

Czytelne stanowisko Kościoła w tej kwestii zaprezentował św. Jan Paweł II, który pisał: od chwili zapłodnienia (…) rozpoczyna się życie, które nie jest życiem ojca ani matki, ale nowej istoty ludzkiej, która rozwija się samoistnie. (…) Tę oczywistą prawdę (…) nowoczesna genetyka potwierdza cennymi dowodami. Ukazała ona, że od pierwszej chwili istnieje dokładny program tego, kim będzie ta żywa istota (…). Od zapłodnienia rozpoczynają się dzieje życia człowieka, choć potrzeba czasu, aby każda z jego wielkich potencjalnych zdolności w pełni się ukształtowała i mogła być wykorzystana (EV, 60). Przytoczone słowa stanowią jednoznaczną odpowiedź na podnoszone w debacie publicznej pytania dotyczące m.in. prawa rodziców, a zwłaszcza matki, do decydowania o życiu dziecka, które nosi w swoim łonie. Sprzeciwiają się również próbom wymuszenia na ustawodawcy uchwalenia prawa do bezpłatnego dostępu do aborcji i nakazowi jej wykonywania pracownikom ochrony zdrowia.

Nie brakuje dziś także głosów, które w imię etyki jakości życia, czyli na podstawie przyjętych standardów biologicznych, intelektualnych, psychicznych czy ekonomicznych, dla których najważniejszymi kryteriami są użyteczność i sukces za wszelką cenę, odmawiają prawa do życia osobom chorym i z niepełnosprawnościami. Ma się to dokonywać poprzez ograniczanie im dostępu do leczenia, izolację a także pozbawianie ochrony prawnej czy wręcz eutanazję. Tymczasem (…) cierpienie, które pod tylu różnymi postaciami obecne jest w naszym ludzkim świecie, jest w nim obecne także i po to, ażeby wyzwalać w człowieku miłość, ów właśnie bezinteresowny dar z siebie na rzecz innych ludzi, ludzi cierpiących. (SD, 29). Ludzie chorzy mają więc do odegrania w dziejach świata wprawdzie trudną, ale jednak szczególnie ważną rolę.

1. Ewangelia życia

            U źródeł „cywilizacji życia” stoi potrzeba ewangelizacji. Tylko bowiem w perspektywie wiary można w pełni odkryć wartość i godność każdego ludzkiego istnienia. Wynikają one najpierw z prawdy o stworzeniu człowieka, którego Bóg chciał dla niego samego, zaprosił go do „zarządzania” światem i przekazywania życia. Człowiek musi posiadać niezwykłą wartość w oczach Boga – pisał w Kazaniach na Areopagu Karol Wojtyła – jeśli dla jego odkupienia Syn Boży sam staje się człowiekiem. Także męka, śmierć
i zmartwychwstanie ukazują wartość ludzkiego życia, zwłaszcza naznaczonego cierpieniem. W końcu równość ludzi, wielkość ich posłannictwa i związana z tym godność opierają się na tym, że ostatecznym celem człowieka jest życie z Bogiem w wieczności.

III. Budowa cywilizacji życia

Budowanie „cywilizacji życia” jest zadaniem Kościoła i całego społeczeństwa. Jej fundamentalne prawo stanowi miłość – jedyne właściwe odniesienie człowieka do człowieka. Wyraża się ono we współczuciu, solidarności i gotowości do ofiary.

Zadania ochrony i promocji życia należą także do ustawodawców. Wprawdzie prawo nie jest jedynym narzędziem obrony ludzkiego życia, ale odgrywa istotną rolę w kształtowaniu sumień i relacji społecznych. Nie wystarczy jednak samo tylko zniesienie niegodziwych praw godzących bezpośrednio w prawo do życia. Należy także podejmować prorodzinne działania społeczne i prawodawcze w oparciu o  nowe zasady polityki w sferze pracy, rozwoju miast, budownictwa mieszkaniowego i usług, tak aby można było pogodzić rytm pracy z rytmem życia rodzinnego oraz zapewnić rzeczywistą opiekę dzieciom i osobom w podeszłym wieku (EV, 90). Wiele współczesnych sumień formowanych jest również przez treści przekazywane w mediach. Potrzeba dziś większej promocji macierzyństwa i ojcostwa, zwłaszcza w mediach społecznościowych, aby ukazać je także jako drogę do realizacji siebie
i osiągnięcia szczęścia. Łącząc w działaniu wszelkie społeczne siły musimy znacząco poprawić zatrważającą dziś sytuację demograficzną naszej Ojczyzny. W tej dziedzinie niestety należy bić na alarm!

Niezwykle istotne są działania podejmowane w ochronie życia i zdrowia przez lekarzy, ratowników medycznych, farmaceutów, pielęgniarki i położne oraz kapelanów, którzy najbardziej związani są z tajemnicą życia. W dzisiejszym kontekście kulturowym
i społecznym, w którym nauka i sztuka medyczna zdają się czasem tracić swój wrodzony wymiar etyczny potrzeba waszego jasnego świadectwa wierności prawdzie i sumieniu. Szczególną wdzięczność wyrażamy tym, którzy realizują swoją posługę w hospicjach, domach opieki lub dziennego pobytu, a także wspierających rodziny w opiece nad chorymi pozostającymi w domach.

Trudno wymienić wszystkie osoby i instytucje służące trosce o życie. Są wśród nich domy dziecka, rodziny zastępcze, osoby czuwające nad „oknami życia”, jadłodajnie, schroniska dla bezdomnych czy domy samotnej matki. Ich działania nie byłyby jednak możliwe bez ofiarnej postawy darczyńców i wolontariuszy, którzy kierowani wielkoduszną i bezinteresowną miłością, otaczają opieką osoby chore, samotne, ofiary wojen i kataklizmów oraz tych, którzy muszą się znaleźć w odpowiednim środowisku wychowawczym, aby przezwyciężyć uzależnienie i odzyskać wiarę w sens życia. Nie możemy jednak zapomnieć, że to przede wszystkim rodzice uczą swoje dzieci autentycznej wolności, która się urzeczywistnia przez bezinteresowny dar z siebie, i rozwijają w nich szacunek dla innych, poczucie sprawiedliwości, postawę akceptacji (…), dialogu, wielkodusznej służby i solidarności oraz wszelkie inne wartości, które pomagają przyjmować życie jako dar (EV, 93).

Szczególnym znakiem wyobraźni miłosierdzia jest dziś pomoc niesiona przez miliony Polaków ofiarom wojny w Ukrainie. Niech nadal trwa modlitwa o pokój, o szacunek dla ludzkiego życia oraz nasza solidarność z potrzebującymi. Wierzymy, że w ten sposób „cywilizacja życia” zwycięży „cywilizację śmierci”, a potęga miłości i dobra pokona zbrodnicze zakusy złego.

1. „Żywy pomnik” św. Jana Pawła II

W budowanie cywilizacji życia włączają się także stypendyści Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”. Moja pasja pomocy ludziom nie pozwala mi bezczynnie siedzieć i pozostawać obojętną na potrzeby drugiego człowieka – stwierdza Weronika, stypendystka
z archidiecezji przemyskiej. Jako wolontariuszka w hospicjum nie żałuję ani jednej spędzonej tam chwili. Każde spotkanie z pacjentami, uśmiech, dotyk i pomoc w najprostszych rzeczach ukształtowały moją wrażliwość. Fundacja co roku swoją opieką obejmuje blisko dwa tysiące zdolnych uczniów i studentów z niezamożnych rodzin, z małych miejscowości w całej Polsce. Jedną z absolwentek programu jest Magda z archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, która mówi: Mam 3 braci i 5 sióstr. Moi rodzice powtarzali nam, że są otwarci na życie, że Pan Bóg jest życiem, które przyjmują do siebie z ufnością. Widziałam, że to zaufanie do Niego czyni naszą rodzinę szczęśliwą, a On błogosławił moim rodzicom, aby byli w stanie zadbać o każdego z nas. Kiedy najbardziej tego potrzebowaliśmy z pomocą przyszła Fundacja „Dzieło Nowego Tysiąclecia”. Dziś ja, jako żona i mama staram się pielęgnować w sobie  to, co zasiali we mnie rodzice i przekazywała Fundacja. Jestem wdzięczna Bogu za dar szczęśliwej, dużej rodziny, na którą patrzę z perspektywy dorosłego człowieka i chcę żyć w podobny sposób w swojej nowej rodzinie – z wartościami chrześcijańskimi, z Bogiem w sercu. W przyszłą niedzielę, podczas kwesty przy kościołach i w miejscach publicznych, będziemy mogli wesprzeć materialnie ten wyjątkowy, konsekwentnie budowany od 23 lat przez nas wszystkich „żywy pomnik” wdzięczności św. Janowi Pawłowi II. Niech udzielone w ten sposób wsparcie, nawet w obliczu osobistych trudności i niedostatków, będzie wyrazem naszego budowania cywilizacji życia i miłości.

Na czas owocnego przeżywania XXIII Dnia Papieskiego udzielamy wszystkim pasterskiego błogosławieństwa.

Podpisali: Pasterze Kościoła Katolickiego w Polsce

obecni na 395. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski,

Lidzbark Warmiński, 13 czerwca 2023 r.